Birgün'den Deniz GÜNGÖR'ün haberine göre;
Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu’nun (TİHEK), Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi’ndeki hak ihlallerini inceledi. Hastanede yapılan ziyarete ilişkin raporda, personelin hastalara yönelik sözlü şiddet iddialarına yer verilirken raporda söz konusu iddiaların hâlâ varlığını sürdürdüğü tespit edildi.
Ayrıca tespit uygulamasında kısıtlamanın başlangıç tarihi ile saati ve bitiş tarihi ile saatinin yazılı olmadığına yer verildi. Kısıtlama defterleri kayıtlarında kısıtlamanın “1-2 saat sürdüğü” ifade edilse de yapılan inceleme aksini gösterdi. TİHEK heyetinin gerçekleştirdiği incelemelerde, rastgele seçilen tarihlerle karşılaştırılan kamera kayıtları ile tespit defterinde yer alan kayıtların başlangıç ve bitiş saatlerinin çoğunlukla eşleşmediği ortaya çıktı. Buna göre bazı hastaların 6 saate dek tespitte kaldığı ortaya çıktı. Aynı zamanda kız çocukları ile yapılan görüşmelerde ise tespit uygulamaları sırasında iğne yapılırken erkek güvenlik görevlilerinin de oda içerisinde bulunduğu öğrenildi. İğne uygulaması sırasında hastaların bazı bölgelerinin açılması ve erkek görevlilerin odada olması nedeniyle rahatsız olduklarına ilişkin ifadeleri raporda yer aldı.
Ayrıca raporda, hastanenin “Fiziksel Kısıtlama Altındaki Hasta Değerlendirme ve Takip Formu”nda hastaya hastanın 15 dakikada bir kontrolünün yapılacağı belirtilmesine karşı kontrollerin belirtilen saat aralıklarında yapılmadığı tespit edildi. Raporda, kamera görüntülerinde tespit uygulanan hastaların genellikle 15 dakikada bir değil, yarım saat ile 1 saat aralığında olduğu ifade edildi.
SÖZLÜ ŞİDDET SÜRÜYOR
Hastaneye ilişkin TİHEK raporunda yer verilen diğer sorunlar şu şekilde sıralandı:
Her tespit uygulamasının ardından odanın temizliğinin yapılmadığı ve çarşafların değiştirilmediği görüldü.
AMATEM, Tutuklu ve Hükümlü Servisi ve Yoğun Gözlem Servisi dışındaki hastaların kendine ait dolap, komodin ve eşyalarının olmadığı tespit edildi.
Yatak başlıklarının hastaların kendilerine zarar verebilmesine neden olabilecek şekilde tahtadan imal edildiği görüldü.
Kurumda kapatılan E servisindeki S.A. bir hastanın tek başına tutulduğu ve Aile ve Sosyal Hizmet Bakanlığı’na TİHEK heyeti tarafından yapılan bilgilendirmesi sonucu başka bir kuruma yerleştirildiği görüldü.
Bazı hastaların üzerinde eski, yıpranmış ve bedenlerine uygun olmayan kıyafetleri giydiği tespit edildi. İdarenin, kıyafet temini için ödeneğin öngörmediği, kıyafetlerin sivil toplum kuruluşları, sosyal yardımlaşma vakıflarından temin edildiği ifade edildi.
Hastanenin Türk Standartları Enstitüsü Erişilebilirlik Belgesi’ne sahip olmadığı görüldü.
Psikiyatrik hastalıklar arasında ayrıştırma yapılmadan hastaların aynı servis içerisinde tedavi edildiği tespit edildi.
Çocuk hastaların belirli kurallara uymaması durumunda telefonla görüşme ve ziyaret cezası verildiği ortaya çıktı.
